Έντονος χαλινός

Χαλι­νός λέγε­ται μια λεπτή δέσμη μυι­κών ινών που συν­δέ­ει  κινη­τά μέρη του στό­μα­τος   (άνω χεί­λος, κάτω χεί­λος  και γλώσ­σα) με ακί­νη­τα ( ούλα και  έδα­φος του στό­μα­τος). Σε πολ­λές περι­πτώ­σεις οι χαλι­νοί μπο­ρεί να είναι υπερ­τρο­φι­κοί,  βρα­χείς  και  με κοντή πρό­σφυ­ση, δυσκο­λεύ­ο­ντας τις κινή­σεις των χει­λιών και της γλώσ­σας.

Η χαλι­νε­κτο­μή είναι η εκτο­μή, δηλα­δή το κόψι­μο και η απε­λευ­θέ­ρω­ση του χαλι­νού. Τις περισ­σό­τε­ρες  φορές είναι ικα­νή να ανα­κου­φί­σει τον ασθε­νή από τα συμ­πτώ­μα­τά του.  Η συχνή όμως υπο­τρο­πή και επα­νεμ­φά­νι­ση του χαλι­νού απο­τε­λεί συνέ­πεια της επα­να­πρό­σφυ­σης των μυϊ­κών ινών, γεγο­νός που κάνει ανα­γκαία την ριζι­κή και σε βάθος αφαί­ρε­σή του.

Πιο συγκε­κρι­μέ­να χαλι­νε­κτο­μή ή ολι­κή αφαί­ρε­ση χαλι­νού πραγ­μα­το­ποιού­με στις εξής περι­πτώ­σεις:

• Σε βρα­χύ χαλι­νό γλώσ­σας που δημιουρ­γεί προ­βλή­μα­τα αγκυ­λο­γλωσ­σί­ας. Υπάρ­χει δηλα­δή περιο­ρι­σμός στην κινη­τι­κό­τη­τα της γλώσ­σας είτε στην προ­βο­λή της εκτός στό­μα­τος είτε στην ανύ­ψω­σή της προς τον ουρα­νί­σκο (υπε­ρώα). Η αγκυ­λο­γλωσ­σία μπο­ρεί να έχει αρνη­τι­κές συνέ­πειες  στον θηλα­σμό ενός βρέ­φους (δυσκο­λία προ­σαρ­μο­γής),  να δημιουρ­γή­σει προ­βλή­μα­τα την κατά­πο­ση και να επη­ρε­ά­σει την ομι­λία ενός νηπί­ου, κυρί­ως στην προ­φο­ρά των υγρών συμ­φώ­νων «ρ» και «λ» .
  
• Σε υπερ­τρο­φι­κό χαλι­νό άνω χεί­λους που έχει δημιουρ­γή­σει μεγά­λο διά­στη­μα μετα­ξύ των κεντρι­κών τομέ­ων της άνω γνά­θου μετα­το­πί­ζο­ντας τα δόντια. Το πρό­βλη­μα αντι­με­τω­πί­ζε­ται αρχι­κά με ορθο­δο­ντι­κή θερα­πεία. Έρευ­νες έδει­ξαν ότι η πιθα­νό­τη­τα υπο­τρο­πής ενός ορθο­δο­ντι­κά διορ­θω­μέ­νου δια­στή­μα­τος μετα­ξύ των κεντρι­κών τομέ­ων μειώ­νε­ται από 70% σε περί­που 7% όταν αφαι­ρε­θεί ο χαλι­νός μετά την ολο­κλή­ρω­ση της ορθο­δο­ντι­κής θερα­πεί­ας. Γι’ αυτό το λόγο, οι περισ­σό­τε­ρες παρα­πο­μπές για χαλι­νε­κτο­μή του άνω χεί­λους γίνο­νται από Ορθο­δο­ντι­κούς.
  
• Σε υπερ­τρο­φι­κούς χαλι­νούς άνω ή κάτω γνά­θου που εμπο­δί­ζουν την σωστή έδρα­ση μιας κινη­τής οδο­ντο­στοι­χί­ας (μασέ­λα).
  
• Σε υπερ­τρο­φι­κούς και βρα­χείς χαλι­νούς άνω ή κάτω γνά­θου που συν­δέ­ο­νται με μικρή ζώνη προ­σπε­φυ­κό­των (ακί­νη­των) ούλων, με δυσκο­λία στο βούρ­τσι­σμα για την απο­μά­κρυν­ση της μικρο­βια­κής πλά­κας και με επι­δεί­νω­ση προ­ϋ­πάρ­χου­σας υφί­ζη­σης (υπο­χώ­ρη­σης) ούλων. Αρχι­κά γίνε­ται η αφαί­ρε­ση του χαλι­νού και σε δεύ­τε­ρο χρό­νο η ουλο­πλα­στι­κή για την αντι­με­τώ­πι­ση της υφί­ζη­σης.
  

Η χαλι­νε­κτο­μή και η ολι­κή αφαί­ρε­ση του χαλι­νού απο­τε­λούν όπως ανα­φέ­ρα­με αφαι­ρε­τι­κές  τεχνι­κές της πλα­στι­κής χει­ρουρ­γι­κής του περιο­δο­ντί­ου.

Η επι­κρα­τέ­στε­ρη χει­ρουρ­γι­κή μέθο­δος είναι η χρή­ση των οδο­ντια­τρι­κών Laser λόγω της ευκο­λί­ας της επέμ­βα­σης  και της ταχύ­τε­ρης επού­λω­σης. Η επέμ­βα­ση είναι σχε­δόν αναί­μα­κτη, γίνε­ται με τοπι­κή αναι­σθη­σία  και η διάρ­κεια της δεν ξεπερ­νά τα 10 λεπτά. Την ώρα της επέμ­βα­σης, το ίδιο το Laser  απο­στει­ρώ­νει το χει­ρουρ­γι­κό πεδίο, ασκώ­ντας ταυ­τό­χρο­να έντο­νη ανα­γεν­νη­τι­κή δρά­ση στους ιστούς. Μετά την επέμ­βα­ση δεν υπάρ­χει πόνος ή αιμορ­ρα­γία και δεν χρειά­ζο­νται ράμ­μα­τα. Ο ασθε­νής μπο­ρεί να επι­στρέ­ψει άμε­σα στις ασχο­λί­ες του. Μετά από μία εβδο­μά­δα περί­που, η περιο­χή  της επέμ­βα­σης έχει επου­λω­θεί πλή­ρως, χωρίς σημά­δια ή ουλές.