Με τον όρο ουλοπλαστική αναφερόμαστε σε κάθε μικροχειρουργική επέμβαση (microsurgery) που γίνεται στα ούλα για να αυξήσουμε το μέγεθος, το πάχος ή να βελτιώσουμε τον τύπο τους. Οι επεμβάσεις αυτές απαιτούν ιδιαίτερα λεπτούς χειρισμούς, πραγματοποιούνται από εξειδικευμένους κλινικούς και είναι απαραίτητες στις εξής περιπτώσεις:
- Για να διορθώσουμε υφιζήσεις ούλων.
Η υφίζηση-υποχώρηση των ούλων αποτελεί συχνή αιτία παραπόνων όπως είναι η ριζική ευαισθησία στα διάφορα ερεθίσματα και τα αισθητικά προβλήματα . Μπορεί να οφείλεται σε υπερβολικά δυνατό βούρτσισμα, στην ύπαρξη έντονου χαλινού, στην εμφάνιση περιοδοντίτιδας, στο φαινόμενο των «μαύρων τριγώνων» ή ακόμη και σε φυσιολογική φθορά λόγω ηλικίας.
- Για να αυξήσουμε το πάχος λεπτών ούλων γύρω από τα δόντια πριν από ορθοδοντική θεραπεία.
Με αυτόν τον τρόπο προλαμβάνουμε τυχόν υφιζήσεις ούλων μετά το πέρας της ορθοδοντικής θεραπείας αλλά και διευκολύνουμε την στοματική υγιεινή του ασθενούς.
- Για να αυξήσουμε τη ζώνη των κερατινοποιημένων ούλων γύρω από δόντια και εμφυτεύματα.
Πολυάριθμες έρευνες έδειξαν ότι μια ζώνη κερατινοποιημένων ούλων ( σταθερών, μη κινητών ούλων) της τάξεως των 1–2mm γύρω από τον αυχένα των δοντιών ή εμφυτευμάτων εξαλείφει τυχόν ενοχλήσεις κατά τη διάρκεια του βουρτσίσματος. Ο ασθενής είναι ικανός να διατηρήσει άψογη στοματική υγιεινή και να συντηρήσει τα ούλα του υγιή. Ιδίως στην περίπτωση των εμφυτευμάτων, η ζώνη των κερατινοποιημένων ούλων αποτελεί υψίστης σημασίας, καθώς βοηθάει να αποφευχθεί η περιβλεννογονίτιδα και η περιεμφυτευματίτιδα.
- Για να αυξήσουμε τον όγκο των ούλων κάτω από τα ενδιάμεσα δόντια μιας γέφυρας ( ακίνητη προσθετική).
Μετά την εξαγωγή δοντιών, βιολογικές διεργασίες λαμβάνουν χώρα οι οποίες οδηγούν στην επούλωση του μετεξακτικού φατνίου και τη δημιουργία νέου οστούν. Το νέο οστούν όμως που δημιουργείται δεν φτάνει ποτέ σε ύψος και όγκο τα αρχικά επίπεδα. Έτσι σε πολλές περιοχές που λείπουν δόντια εμφανίζεται έλλειμμα ιστών, το οποίο επηρεάζει αρνητικά την λειτουργία και την αισθητική μιας προσθετικής αποκατάστασης. Μια καλή πρακτική λοιπόν είναι η ενίσχυση του όγκου των ούλων, ώστε το έλλειμμα ιστών να μετριαστεί πριν την αποκατάσταση της περιοχής με γέφυρα.
Ουλικά μοσχεύματα
Οι χειρουργικές τεχνικές που επιστρατεύονται για την αντιμετώπιση ενός ή συνδυασμού διαφόρων προβλημάτων των ούλων είναι ποικίλες και απαιτούν εξειδικευμένο εξοπλισμό. Μια από τις πιο συνήθης τεχνικές είναι η χρήση ουλικών μοσχευμάτων . Τα ουλικά μοσχεύματα μπορεί να είναι είτε αυτομοσχεύματα, προέρχονται από τον ίδιο τον ασθενή , είτε αλλομοσχεύματα , προέρχονται από ανθρώπους δότες.
Τα αυτομοσχεύματα αποτελούν άριστο υλικό για τις επεμβάσεις της ουλοπλαστικής καθώς είναι 100% συμβατά με τον δέκτη , περιέχουν τα κύτταρα και όλους τους βιολογικούς παράγοντες που οδηγούν στην γρήγορη επούλωση. Η συνηθέστερη περιοχή λήψης μοσχεύματος είναι η υπερώα (ουρανίσκος). Υπάρχει όμως περιορισμός στην ποσότητα και το μέγεθος που μπορούμε να λάβουμε.
Τα αλλομοσχεύματα είναι μια βιοσυμβατή, ακύτταρη μήτρα συνδετικού ιστού. Η ειδική επεξεργασία που έχει υποστεί κάθε αλλομόσχευμα απομακρύνει τα κύτταρα που μπορεί να ενεργοποιήσουν το ανοσοποιητικό σύστημα του δέκτη, αφήνοντας μια «σκαλωσιά» κολλαγόνου πάνω στην οποία χτίζεται ο νέος ιστός(ούλα). Το πλεονέκτημα χρήσης τους είναι ότι η διαθέσιμη ποσότητα