Περιοδοντίτιδα

1. Ουλί­τι­δα
2. Περιο­δο­ντί­τι­δα
3. Προ­δια­θε­σι­κοι παρά­γο­ντες
4. Θερα­πεία

Εάν η ουλί­τι­δα παρα­μεί­νει αθε­ρά­πευ­τη εκτεί­νε­ται στους βαθύ­τε­ρους ιστούς προ­κα­λώ­ντας απο­κόλ­λη­ση των ούλων και απορ­ρό­φη­ση του οστού που στη­ρί­ζει τα δόντια. Η κατά­στα­ση αυτή είναι γνω­στή ως περιο­δο­ντί­τι­δα και έχει ως απο­τέ­λε­σμα

• Υπο­χώ­ρη­ση των ούλων και εμφά­νι­ση τμή­μα­τος της ρίζας του δοντιού μέσα στο στό­μα με επα­κό­λου­θη αύξη­ση της ευαι­σθη­σί­ας στο κρύο και γλυ­κό
• Αυξά­νου­σα κινη­τι­κό­τη­τα δοντιών
• Μετα­κί­νη­ση των δοντιών σε άλλη θέση στο φραγ­μό
• Απο­στή­μα­τα ούλων και πυόρ­ροια
• Δυσκο­λία και πόνος κατά τη μάση­ση

Η περιο­δο­ντί­τι­δα θεω­ρεί­ται η πιο συνη­θι­σμέ­νη αιτία απώ­λειας δοντιών στους ενή­λι­κες ενώ η συχνό­τη­τα εμφά­νι­σης της είναι πολύ υψη­λή σε ηλι­κί­ες άνω των 50 ετών. Δυστυ­χώς ο ασθε­νής αντι­λαμ­βά­νε­ται τη νόσο σε προ­χω­ρη­μέ­νο στά­διο. Η διά­γνω­ση της μπο­ρεί να γίνει από ειδι­κό Περιο­δο­ντο­λό­γο ή τον γενι­κό οδο­ντί­α­τρο.